Stracone Nadzieje cz.I r.9

 Wrzucam notkę dzisiaj, bo przez weekend będę miała ograniczony dostęp do neta, więc mogłoby się nie udać.

Uśmiech... - Shika nie jest kolegą Saska ;p On pracuje dla Konohy xD

Dreigo - szczerze to ja też nie sądziłam, że tak szybko dojdzie do ich spotkania... Czasem mam wrażenie, że to opowiadanie pisze się samo xD

Miki - miło mi, że przeczytałaś to coś co tu powstaje, ale liczę, że czasem pojawi się z twojej strony jakaś krytyka ;D

Dziękuję za wszystkie 3 komentarze xD

I już nie przedłużając zapraszam na kolejny rozdział.

~~~~~~Stracone Nadzieje~~~~~~

Część I - Dwa życia

Rozdział 9 -Brak wyboru

Dzwonek do drzwi rozległ się ponownie. Naruto spojrzał wyczekująco na Sasuke, a widząc, że ten najwyraźniej tego nie zauważył uparcie wpatrując się w swoje nogi, wstał zwracając na siebie uwagę bruneta i Gaary.
- Zapraszałeś kogoś dzisiaj? – Pusty, opanowany głos nie pasował do zaistniałej sytuacji, lecz mimo to wydobył się z ust blondyna.
- Tak. Miał przyjechać mój dobry znajomy. On.. jest hakerem, miał coś sprawdzić. – czarnooki przełknął nerwowo ślinę. Jego szanse na przeżycie malały z każdą sekundą, a umiejętność sztuki walki na nic zdałaby się w danym momencie. W końcu znajdował się w pomieszczeniu z dwiema uzbrojonymi osobami. Każdy jego ruch był bacznie obserwowany. Jedyne co mógł zrobić, to podporządkować się.
Kitsune wymienił porozumiewawcze spojrzenie z Shukaku. Podszedł do niego i nachylił się nad jego uchem.
- Nie zabij go. – mruknął cicho, co wywołało lekki dreszcz u jego towarzysza. Nie zawracając sobie głowy przyczyną takiego stanu rzeczy opuścił pomieszczenie i znalazł się w przedpokoju, gdzie stał trochę zdenerwowany Nara. Wskazał mu ręką, by udał się na piętro i zajął tym, czym powinien. Sam podszedł do drzwi i wyjrzał przez wizjer. Kojarzył tego chłopaka, tylko nie pamiętał skąd. Niewiele starszy od niego białowłosy niecierpliwie przeskakiwał z nogi na nogę, a gdy znów wyciągnął rękę by zadzwonić, drzwi się uchyliły i został wciągnięty do środka. Zdezorientowany nie wiedział co się dzieje. Chciał stąd uciec, ale gdy poczuł, że ktoś przykłada mu broń do skroni i odbezpiecza ją, stanął nieruchomo. Tylko jego oddech świadczył o tym, jak bardzo się bał.
- Jak się nazywasz? – Przez pusty głos zakładnik nie potrafiłby jednoznacznie powiedzieć do kogo on należał.
- Houzaki Sugietsu. – Padła szybka odpowiedź, choć sam białowłosy nie wiedział, czy uda mu się cokolwiek powiedzieć. „Houzaki?” – w myślach blondyna pojawił się obraz dwójki chłopców odwiedzających jego ojca. Starszy z nich zawsze udawał się załatwiać jakieś sprawy z Minato, a młodszego zabierał do swojego pokoju. Miał wtedy siedem lat.
Zabezpieczył broń i schował ją do kieszeni. Odwrócił chłopaka przodem do siebie i spojrzał w jego brązowe oczy.
- Sui? – powiedział trochę niepewnie, co nie zdarzyło mu się już od dawna. Na twarzy zaskoczonego dwudziestolatka pojawiło się zdziwienie, które po chwili zamieniło się w szeroki uśmiech.
- Na.. – nie udało mu się dokończyć wypowiadanego słowa, bo Naruto zasłonił mu usta ręką.
- Kitsune. – poprawił go, by jego imię nie wydobyło się z ust dawnego kolegi. Skończył z przeszłością, albo raczej chciał ją wymazać. „Naruto Uzumaki nie istnieje. Jestem Kitsune.” – powtarzał w myślach każdego dnia mając nadzieję, że to w końcu stanie się prawdą.
Zabrał rękę z ust białowłosego i dał znak głową, by poszedł za nim.
- Co tam u ciebie? – spytał, by podtrzymać jakoś konwersacje i przy okazji zdobyć parę cennych informacji.
- Cóż przez pewien czas byłem w Oto… - słysząc tą nazwę w Naruto się zagotowało, lecz opanował złość. – Ale nasz szef zniknął jakieś pięć lat temu, a policja zrobiła łapankę na byłych członków gangu. Trafiłem do poprawczaka, miałem iść po nim na kilka lat do więzienia, ale zwolnili mnie warunkowo.
Lis otworzył drzwi do salonu i puścił przodem brązowookiego. Na widok dawnego przyjaciela Sasuke zerwał się z kanapy, ale znaczący ruch bronią w dłoni Gaary, zmusił go do powrotu do poprzedniej pozycji. Kitsune podszedł do swojego towarzysza i pochylił się nad nim.
- Mówi ci coś nazwisko Houzaki? – spytał przyciszonym głosem.
- Chodzi o tego mordercę z Kiri? – rudzielec uniósł lekko brwi, a Naruto pokiwał potakująco głową.
- To jego młodszy brat.
Nie zawracając sobie głowy zdziwieniem zielonookiego i nie zdając sobie sprawy z walki myśli jaka odbywała się w jego głowie. Powoli skierował się w stronę zajmowanego wcześniej miejsca. Rozsiadł się wygodnie przerzucając nogi przez oparcie fotela.
- Na czym to skończyliśmy? – zadał retoryczne pytanie. – Ach tak.. Uchiha rozumiesz, że nie masz już odwrotu prawda? – Brunet kiwnął potakująco głową. – Bardzo dobrze. Więc w tym wypadku wytłumaczysz swojemu przyjacielowi, w co go wciągnąłeś. – Chłopak pobladł lekko rozumiejąc, że nie ma już odwrotu, a Suigetsu spojrzał na niego pytająco.
- Później. – rzucił krótko Sasuke.
Po pięciu minutach ciszy, podczas której dało się słyszeć każdy oddech, drzwi do salony otworzyły się i stanął w nich znudzony szatyn. Kiwnął głową blondynowi, przekazując w ten sposób informację, że wszystko załatwione.
- W takim razie my się już zbieramy. – rzucił Kitsune i wyszedł. Gaara i Shikamaru poszli w jego ślady odprowadzani wzrokiem bruneta, w którym nad strachem przeważała ulga.

Po opuszczeniu miejsca zamieszkania Sasuke, Naruto wyciągnął kartkę w kierunku Nary.
- Masz mi go dokładnie sprawdzić. - szatyn kiwnął głową na znak że rozumie i odszedł w swoim kierunku.
Blondyn odwrócił się w stronę Gaary.
- W takim razie teraz mamy trochę wolnego. – w jego głosie prócz wciąż obecnej pustki, dało się dosłyszeć nutkę radości. – Więc.. co robimy?

Następny rozdział pojawi się 07.02.11
( Wybaczcie krótki rozdział, ale z powodu braku czasu i weny nie byłam w stanie więcej napisać.:( )
Serdecznie zapraszam